Toninus - Actus I
Scherziamoci su
Post multae domenicae passate ad laborare, phinalmenter domenica passata eram liberus. Habeo allora concordato cum mea mulier de ire in gita ad Ostini et ibi, intra mare et campagna, trascorrere pulchram iornatam. Habebamus coinvolto etiam alteros amicos et habebamus distribuito incaricos ut prepararet vivandas: mozzarellas, fructas, bevandas, insalatam risi, phocacciam, phormaggios et salumos varios. Omnes erat pronto quando, vedendo praevisiones tempori, ce accorgemmus que illa domenica sarebbet piovuto. Immaginate nostrum sconfortum! Tantum entusiasmum, tantos praeparativos stabant pro esse vaniphicati causa previsioni pioggiae.
Non sapevamus qualis pesci pigliare. Rassegnare nos ad cattivam sortem? Rimandare sine die? Rischiare lo stessum? Oras passabant et decisionem non arrivabat. Nemo volebat se assumere responsabilitatem de decidere si ire aut non ire. Qualchedunus proposit de ire in pellegrinaggium, rigorosamenter scalzatos, ad santuarium Madonnae Martirum ut petere gratiam, alteri, plus sbrigativos, proponebant de ordinare seriem messarum apud ecclesiam Capuccinorum, plus radicali invecem proponebant autoflagellationem.
Tempus passabat et solutionem non se trovabat. Ad unum certum puntum habui ideam. Datus que nostrum senator promettet tantos miraculos (facere arrivare soldos pro portum, facere restaurare ecclesiae, facere risparmiare contributos ad contadinos, facere inserire emendamentum pro palazzinas in via A. Phontana, facere levare traliccium in via Ungaretti etc. etc.) quia non chiedere de facere splendere solem domenica? Cum scheda electorale in mano ci recammus ad suum ufficium et, post habere aspettato nostrum turnum, phinalmenter fummus accolti ad suum cospectum. Toninus, assisus ut papa, nos auscultavit,et ad finem nos assicuravit que, in via del tucto eccezionale et in cambio nostrae abiurae ab centro sinistra, avrebbet facto splendere solem.
Certi pulcrae iornata, praeparammos mangericcios et attrezzaturas varias et partimmos. Non erabamus nemmenus arrivati ad Juvenatium que caelum se rannuvolavit et qualche goccia cominciabat ad cadere. Pensavamus fuisse nuvolam passeggeram, invece se trasformavit in pioggia. Volevamus tornare indietro, sed plus destrorso in medio ad nos (est de margherita) dixit que non c'erat nulla de se preoccupare, et si Toninus avebat assicurato solem, solem ci sarebbet stato.
Invece, usque ad Ostuni pioggiam nos perseguitavit et, datus que non accennabat ad smettere, fummus costretti ad rifugiarci in unam masseriam ubi, post habere pagato iram dei pro mangiare, passammus restum iornatae ad iocare ad tressettem aut burracum et ad maledicere Toninum et suas promessas de miraculos que, cogito, sunt omnes prese pro culum.
Petrus Caput Hurso