Tirapedes
Olim, quando c’erat penam mortis, in Trani vivevat boia qui eseguivat sententiam. Non utilizzabat mannaiam nec ghigliottinam sed solebat procurare mortem cum impiccagione. Poveraccius salibat super patibolum, boia ei mettebat cappium ad collum et tirabat levam. Boia, qui in fondum habebat corem, ut non facere soffrire condannatum, se servibat de aiutante qui stabat sub patibolo et, quando condannatus cadebat in botola, se appendebat ad piedes et eos tirabat, in talis modus provocabat distaccum vertebrarum et poveraccius moribat plus in fretta. Nunc fortunatamenter penam mortis est stata abolita et non c’est plus nemo qui facet mestierem boiae, sed continuat ad existere mestierem tirapiedae. Naturalmenter non se appendet plus ad condannatum sed continuat ad tentare de favorire departitam de qualcheduno. Multi sunt tirapedes, sed plus tirapedes omnium est Marianus il qualis, ab quando in consilio comunale contat ut due briscolae, diventatus est maximum oratorem et scriptorem. Is cogitat que plus parlat et plus scribet plus riescet ad tirare pedes et plus venit considerato. Is volet tirare pedes non solum ad Paolam sed etiam ad Toninum, sed Toninus non eum pensat et Paola non eum considerat et hoc factum eum facet imbestialire et incanutire tantum que, paucus alla volta, se stat trasformando in candido ectoplasma qui se movet in Mlphicta senza que nessunus se ne accorget. Datus que nemo eum ascoltat quando parlat, habet pensato bene de se mettere ad cantare, sperando etiam de esse invitato ad San Remo cum pseudonimo de “Oppostus”, cum canzone “Peggiores annos nostras vitas”, sed nemmenus ad festival eum habent voluto. Allor habet deciso de cambiare mestiere et, datus que ut tirapede non habet successo, habet deciso de diventare “Tiracendras” sperando de levare cendras Tonini et Paolae in unum colpum. Habet però unum problemam: non habet tenagghiam et allor cogitat de levare cendras cum dentibus sperando de non remanere sgagnato.
Autore: Petrus Caput Hurso