Toninus actus II
Scherziamoci su
Come accadet omnes annos, etiam questus annus in occasio festae Madonna martirum sunt tornati multos emigrantes per ritrovare parentes et amicos et rivedere proprium paesem. In media ad eos, quest'annos est tornato ab Statos Unitos meum lontanum parentem qui, post essere itus ad visitare Italiam, est venutus in Melphicta pro salutare suos parentes. Parlabat benissimum oltre que italianum etiam dialectum et, come mihi spiagavit, suus maior desiderius erat vedere luogos ab infantiam suorum genitorum et meis parentis mihi affidarunt compitum de eius facere visitare Melphicta.
Sui genitori nati erant in via Madonna Angelorum, proprium “mezzus ad cuccum”, et grande fuit suam gioiam nel videre que fontanam, ubi suus pater eum raccontabat que andabat ad riempire quartaram existebat ancoram et stradam habebat stessam sporciziam et fetore de unum tempum; post eum accompagnai in “media ad paddonem” et mihi raccontavit de suus pater eum qui andabat bambinus ad iocare in illa piazza ad gommam super chiancas et post, plus grandicellum ad “zi traves lungus”, solum que allora chiancas erant sistemate melior et non se correbat pericolo de prendere scappuccium.
Ce recammus etiam in piazza Paradisum sed rimasit multum sorpresum nel videre que non existebat plus pavimentum sed piazzam se erat trasformata in ulivetum. Questa voltam non fecit alcunum commentum sed mihi domandavit de videre Parrocchiam ubi suus pater erat stato battezzatus et comunicatus sed, causa labori in corso, non fuit possibile accedere ad omnes ambientos, comunquem fuit soddisfactus.
Voluti infine videre Sancus Stephanus sed eam trobammus impacchettatam et non fuit possibile entrare, allor mihi chiesit de videre ecclesiam Madonnae Rasarum ubi ce recammus ad pedes et, poiché iornata non erat particolarmenter caldam tragittus fuit piacevole. Unam voltam arrivati, vedemmus anche questam ecclesiam impacchettatam causa labori in corso.
Ad hoc puntum meum parentem mihi domandavit come mais tante ecclesiae erant impacchettatae et quis erat “magnate” qui habebat finanziato omne ciò. Ego gli risposi che, gratiae ad nostrum senator erat status possibile hoc.
Meus parens rimasit exterefactus et mihi chiesit: “Est mais possibile que hoc senator tenet tantos soldos”? Gli risposit che soldos non erant suos sed de collettivitatis et nostrer senator se erat prodigatus pro facere obtenere soldos pro fecere aggiustare ecclesiae.
Allor meus parens se incazzavit: “Avidas lesses proptetes chinnas ci daites tantos soldos pro ecclesiae mentres teneites stratas uastatas et puzzolentes. In Italia habeo visto multas ecclesias, sed erant pulchrae in quantus erant inseritae in contestum adeguatum, cum centrum storicum ben tenutum et non plenus de scoscia. Carus Petrus, mihi paret de capire que ad hoc senator de Melphicta non glie ne frecas nihil, et restaurum ecclesiarum est solum modum pro prendere votos ab preti et bizzoccas. Alter que arte, hoc se clamat presa pro culum!”
Petrus Caput Hurso