Melius ridere quam piangere
Il plus famosus duo comicus storiae cinemae sunt stati Stanlius et Ollius. Iam prima de laborare insieme erant bravis actoris sed insieme non habebant rivali. Multi habent cercato de emularlis. Recordamus Giannis et Pinottus, Francus et Ciccius, Totò et Peppinus, sed nessunus est riuscitus ad egualiaret comicitatem et argutiam dei grandis Stanlius et Ollius. Questus finoras!!! Et si, perchès, si multi habent tentato sed nessunus est riuscitus, il motivus est que se sforzabant de facere ridere senza rimembrare que, ut dicebat Pirandellus, “il comicus est sentimentum de contrario”. Nunc in Melphicta si est creatas novam coppiam comicam que seguet pensierum pirandellianum, enim non volet facere ridere, anzis!!! Est coppiam formatam ab duos assessores qui, finus ad paucum tenpum fa, facebant spettaculos ognedunus pro conto suo, cum scarso successo. Unum, post essere passatus ab cinema mutus ad quellum sonorum, se erat specializzatus in video cum dronibus qui reclamizzabant torris irragiungibilis, spianatas de cementum ante mare, scolas de inphantias inutilizzabilis, qui non facebant ridere sed solum piangere. Allor habet deciso de facere spettaculos de visu et habet cominciato ad facere tournèe in varios quartieris et, sebbene non avesset multos pubblicos, cum suas battutas et elencum de operas progettatas sed irrealizzabilis, facebat multos ridere. Alterum, piuttostum que parlare de cosas irrealizzabilis pro iuvenes, se erat specializzato in consegnas de targas ad centenarios, riscuotendo discretus successus, sed rendendosi contum que in proximam campagnam electoralem, continuando ad inseguires centenarios, non avrebbet avuto votos, se est convertito ad cinemam neo-irrealistam et habet proposto ad suum amicum de creare coppiam. Nunc sunt protagonistos de diversis films ubi se scambiant de ruolo; faciunt videre macchina che sparget asphaltum in metà viam dietro stationem omettendo de inquadrare altra metà devastatam; parlant de parchis sine alberis; plaudunt pro initiativam privatam de qualches locales che mettet posaceneras foras, sine videre scecosciam que sporcat Melphictam perchè mancant cestinos. Quod dicere? Ce la stannos mettendo tuttam et, si continuant così, forse potrannos facere plus ridere de Stanlio et Ollio, tantus nos melphictensi non habendo plus lacrimas pro piangere, almenus ridiamus.