De poker
Scherziamoci su
A Natale, post habere iocato cum familiaribus ad tombolam, septem et mezzem aut ad foeminam checchinam, capitat de iocare ad poker cum amiciis fidatis cum intentione de vincere aut perdere paucos euros. Enim hoc est iocum azzardi et, si non iochi cum amiciis fidatis, rischis de perdere multas pecunias.
Poker est iocum que rechiedet aut multum culum aut multam astutiam, tertium non datur. Culum servet pro habere puntum bonum, astutiam pro sopperire mancanzam culi. Me spiego melior; si unus tenet puntum potes lanciare quantus volet, tanto est securus de vincere, sed se unus non tenet bonas cartas potest cum astutia bluffare et relanciare, cum speranza de fraecare avversarios et vincere. Pur essendo iocum de azzardo et quindi in teoria vietato ab lege, in privato et inter amicos se iocat, perciòs me sum meraviliato quando vidi in plancias affissi multos manifestos quos anninciabant relancium.
Ad unum plus attenus esame, me sum reso conto que, qui relanciabat erat administrationem comunalem cum auxilio senatori et deputati. Sed qui erat alter iocator? Contra qui relanciabant? Post habere cogitato habeo scoperto que alter iocator altri non est que popolationem melphictensem, sumus nos que, post habere dato nostrum votum, nunc aspettamus de vincere partitam et prendere piattum cum casas, laborum et servitios.
Nunc problema est capire si relamcium est stato facto perchè habent bonas cartas aut volunt solum nos fraecare? Ego propendo pro bluffum in quantum non habent nihil in mano et relancium est servito ut nos spaventare et nos facere lasciare iocum in mano eorum, a minus que….ad minus que non stiant barando et habent tirato fora aliquem cartam ab manica et, conoscendo avversariis et eorum caput rionem de Roma, pur de vincere sunt capaci de omne etiam de violare legem.
Petrus Caput Hurso