Cercamus phoeminam
Scherziamoci su
Rimembrate illum maniphestum de UDC qui erat affissus super muros in nostra civitate ab inizio campagnae electoralis? Dicebat “ NOSTRUM CANDIDATUS EST PHOEMINA” et parebat que annunziasset eventum eccezionalum, dimenticando que phoeminas sunt plus numeroses que masculos et non sunt extraterrestres.
Appena apparso illo maniphesto omne civitate entravit in subbuglio et Melphictensi cominciarunt ad se domandare quis potesset esse cotanta phoemina da suscitare tantum scalporem. Aliqui dixerunt que, pro intercessionem Follini, UDC Melphictense avrebbete candidato ninentepopodimenus que Manuela Arcuri in carne et carne; altri, plus terra terrae, pensabant ad unam velinam. Alcuni post, in preda ad unam crisi misticam, ritenebant que, dovendo candidare unam phoeminam, unus partitus cristianus non potebant candidare que Madonna.
Post, considerando que non habet cittadinanza italiana et quindi non potest esse candidata, habebant pensato ad Madonna Martirum trovando necta oppositionem vescovi.
I plus realisti habebant pensato ad Carmelam in quantum est phoemina et politica esperta, proponendo pro manifestos unam versionem vestitam et altera desnudam, facendo contos sine maritus, pater et frater qui se sarebbero opposti ad versionem vestitam.
Non trobando phoeminam disponibilem, per non deluderet melphictenses, Facilonus est salito super alberum et, ut fecit Ciccius Ingrassia in Amarcord, si est messo ad gridare “VOLIO UNAM PHOEMINAM” et medesimam richiestam habet scripto super lenzuolum appesum ad sottoviam.
Fino ad hoc momentum, nessuna phoemina habet risposto ad gridum dolori lanciatus ab pauper Facilone, si se excludet Franculinus qui, si proprium phoemina non est, almenus se advicinat multum.
Petrus Caput Hurso