Attilius Regulus
Quod habent in comunis Tommasus et Giorgia? Alcuni cogiteranno nihil. Unus venit ab sinistra, altera ab destra; unus est masculus, altera phoemina; unus est, oramais, canutus, altera est bionda… Potremmus continuare ad infinitus et troveremmus multas differentias, eppuret habent unam cosam in comune: BOTTE DE FERRO. Entrambi vivunt in unam bottem de ferro perchès se sentunt securi que potrannos continuare ad comandare sine problemis. Entrambi habent maggioranzam de peones silentis ubi solum qualchedunus parlat mentre alteros alzant solum manam; entrambi non debunt habere paura de opposizione divisa et sonnolente que se svegliat solamenter quando ci sunt telecameres accese; entrambi parlant quando faciunt qualches cosas de bono mentre tacciunt super tantes inadempienzas; entrambi faciunt ut Mecheloene, ognes daies né cassiones. Sunt talmentes securi de loro forza et de debolezza alterorum que se permettunt, unam de ire ad parlare cum Europa que habet tanto criticatam, altrum de ire ad parlare cum Emilianus del qualis, usque ad qualches meses fa, erat acerrimus nemicus. Allor ce li dovremus tenere usque ad finem mandatum? Nescio. Sed, si non habent paura de oppositiones, debunt cominciare ad habere paura de amicis i qualis qualchem problemam cominciant ad dare come, ad exemplum, Pinus (plus Amatus ab melphictensis) qui, sebbenet abbiat collocato suum filium super scrannus plus altus de consilio comunale, non est soddisfattus de gestione comunales et pretendet plus potere. In hoc momento se limitat ad sbraitare in riunione maggiorantiae, sed non appenat riuscirà ad trovare accordum cum alteros scontentos, farà facere ad Tommasum finem de Attilius Regolus qui fuit messus in unam bottem, non de ferrus, sed de legno cum multos chiodos qui, conficcandosi in corpo, procurarunt ad poverettum mortem lentam.